1.This Kiss

Carly Rae Japsen - This Kiss

        Święta Bożego Narodzenia obchodzone prze ze mnie już 19 raz , w moich oczach wciąż nie tracą uroku. To wspaniałe, że w ten magiczny czas cała rodzina może się zebrać przy jednym stole, zjeść wigilijną wieczerzę a następnie odśpiewać kolędy. Patrząc przez okno podziwiam otulone białym puchem Mullingar. To niesamowite ile śniegu może spaść przez zaledwie parę godzin. Kiedy wczoraj późnym wieczorem przyleciałem z Londynu o śniegu można było tylko po marzyć. A dziś ku wielkiemu zaskoczeniu można cieszyć się białym, puszystym śniegiem.
         Niall masz gościa!- usłyszałem głos mojej mamy, która znajdowała się na parterze mojego rodzinnego domu. Komórkę lezącą na moim łóżku złapałem i włożyłem do prawej kieszeni moich dżinsowych spodni i pośpiesznie opuściłem mój pokój. Zbiegłem ze schodów prowadzących na parter niczym torpeda. Będąc już na parterze zauważyłem Sean'a mojego najlepszego kumpla. 
-Hej brachu! - wykrzyczałem witając się z chłopakiem. Przez ciągłe trasy, koncerty, wywiady bardzo dawno się nie widzieliśmy. Mam nadzieje, że to wszystko nadrobimy. 
-Siemasz, gotowy na wigilijny wypad do pubu?- zapytał z szerokim uśmiechem Sean. Jak co roku w wigilię wybieraliśmy się do pubu na słynne hot-whiskey. Pędziliśmy tam późnym rankiem a wracaliśmy późnym popołudniem, aby pomóc naszym mamą w przygotowaniu ostatnich dań na wieczerzę. To była tradycja nasza jak i wszystkich Irlandczyków. Można śmiało powiedzieć,że jest to narodowa tradycja. 
- No pewnie, że tak. - powiedziałem radośnie - Mamo! Wychodzę z Sean'em do pubu. - powiedziałem w stronę kuchni gdzie znajdowała się moja rodzicielka. 
-Dobrze, tylko ubierz się ciepło i nie szalejcie za bardzo. -wyjrzała zza rogu moja mama, która jak zawsze promiennie się uśmiechała. 
         Ubrałem buty, następnie kurtkę a szalik i czapkę wziąłem do ręki. Dałem jeszcze buziaka w policzek mojej mamie i razem z Sean'em wyszedłem z domu, kierując się w stronę najlepszego irlandzkiego pubu, znajdującego się w okolicy. 
- I jak kariera ?- zapytał Sean , gdy ja zakładałem szalik i czapkę. Muszę przyznać, że było dosyć zimno. Kiedy byłem mały babcia zawsze powtarzała mi, że gdy spadnie śnieg, mróz automatycznie znika. Jednak w tej chwili słowa babci nie za dobrze się sprawdzały. 
-Wiesz, nie dawno wróciliśmy z trasy, gdzie było naprawdę wspaniale. To niesamowite ile my znaczymy dla fanów i jednocześnie fani znaczą dla nas. - powiedziałem przypominając sobie jeden z koncertów w Douglas, gdzie dałem upust paru moim łzą. A to dzięki fanom, którzy każdą piosenkę śpiewali razem z nami dobrze się przy tym bawiąc. 
-Tak, wasza kariera rozwija się w zawrotnym tępie. Pamiętam, że zawsze o tym marzyłeś.- zaśmiał się dźwięcznie, najwyraźniej przypominając sobie jakieś wydarzenie z naszego dzieciństwa. Odkąd pamiętam, moim najlepszym przyjacielem był Sean. Przeżyliśmy razem wiele chwil i bardzo się cieszę, że nawet teraz kiedy spełniam swoje marzenia jako członek słynnego boysbandu One Direction, nadal się przyjaźnimy  To niesamowite jak wielką rozłąkę,może przejść prawdziwa przyjaźń. 
- Masz racje, sam nie mogę uwierzyć, że to wszystko się dzieje na prawdę. Czasami jednak chciałbym wrócić do czasów kiedy byłem normalnym, zwykłym, niczym nie wyróżniającym się nastolatkiem. - powiedziałem wkładając moje zmarznięte ręce wgłąb kieszeni, znajdujących się przy obcisłych dżinsach. 
-Ej, brachu! Dla mnie zawsze będziesz zwykłym nastolatkiem z którym mogę wyjść na HOT-WISKEY!- ostatnie słowa wykrzyczał na co wybuchłem niepohamowanym śmiechem. Za to właśnie lubiłem Seana, zawsze w każdej sytuacji umiał mnie rozśmieszyć. Moim zdaniem, świetnie sprawował by się w roli klauna. 
        Gdy weszliśmy do pubu, od razu uderzył w nas specyficzny zapach tak zwanego "hot-whiskey". To właśnie ten trunek piją Irlandczycy w dzień taki jak ten, a mianowicie Wigilię Bożego Narodzenia. Podeszliśmy do baru gdzie zamówiliśmy, właśnie ten alkohol. Gdy barman podał nam już nasze napoje wysokoprocentowe, zaczęliśmy się rozglądać po pubie w poszukiwaniu znajomych nam osób. 
-Sean, popatrz Michael, Darren i Jake. Idziemy ? - zapytałem mojego przyjaciela, na co ten potwierdzająco kiwnął głową. Chwyciliśmy szklanki z tradycyjnym trunkiem i udaliśmy się do stoliku naszych wspólnych kumpli. 
-Siema chłopaki!- powiedziałem i przywitałem się z każdym z nich, Sean postąpił podobnie. Michael, Darren i Jake byli naszymi kumplami, z którymi zawsze imprezowaliśmy. Podobnie jak z Seanem, nasza znajomość przetrwała liczne wady sławy. 
         Usiedliśmy przy stoliku i zaczęliśmy dyskutować na różne tematy jak i pić nasze słynne hot-wiskey.   Dawno się nie widzieliśmy, więc w naszym towarzystwie, nawet na chwile nie zapanowała cisza. Śmialiśmy się, wygłupialiśmy się jak za starych dawnych czasów. Mogłem śmiało powiedzieć, że żaden z nas się nie zmienił. Dalej jesteśmy takimi samymi osobami, jak parę lat temu. W pewnym momencie, chcąc zawołać kelnera rozejrzałem się po pubie. Jednak zamiast kelnera  dostrzegłem siedząca w kącie dziewczynę  która zajęta była robieniem czegoś na swoim laptopie. 



A więc,  już jest krótki wstęp do zawtortnej historii. 
Mamy nadzieję, że historia Wam się spodoba i będziecie z chęcią i uśmiechem na ustach ją czytać. 
Jeżeli macie jakieś pytania, piszcie w komentarzach, na pewno na wszystkie odpowiemy. 

Jak się podoba? Jakie odczucia? ;) 
Pozdrawiam Dominika . ;* 

Szczęśliwego Nowego roku , spełnienia wszystkich marzeń w tym 2013 roku. Życzą autorki: Dominika i Karolina . ♥